Her insanin bir kiymetlisi vardir..
Benim de var..
O'na...Yar´e...
Benim de var..
O'na...Yar´e...

Hicbir kelimeyle anlatamam icimdeki O'nu..
O, icimdeki en güzel sey..
Hayatim boyunca tattigim en büyük mutluluk..
Yillarimin bosa gitmediginin kaniti..
Varligiyla hayatima ayri bir bakis acisi katan, beni
bana gösteren..
O'na baktikca, kendimi buldugum..
Icimdekilerin karsimda durmasi..
Her an, her saniye ihtiyac duydugum..
Bir an bile olsa, ayri kalmaktan korktugum..
Hayatinin her aninda mutlu olmasi icin her seyimi
verecegim..
Yüzündeki her ifadeye anlam vermeyi hayal ettigim..
Bir sözüyle icimi titreten..
En zayif animda veya düstügümde, kalkmam icin
kolumdan tutup kaldirmadan önce
yanima egilip, sevgisini hissettiren..
En haksiz anlarimda bile bana yalanci zaferler
tattiran..
Sirf üzülmeyeyim diye, kendinden taviz veren..
Kisiligini asan, ''benligini'' bana hediye eden..
Yaramazliklariyla suc isleyen masum bir cocugu
andiran..
Verdigim cezalari ödül olarak degerlendiren :))
Mutluluk tablosunun tam ortasi resmi..
En büyük parcasi..
''En derin en içimdesin..'' dedigim..
Hayatimin tüm ''en''lerine sahip..
Verdigim tüm sözleri yok etmeme sebep olan insan..
Ne olursa olsun, hayatimdan kolayca silip
atamayacagim..
Hayatimda ''en kiymetli'' ve ''en vazgecilmezim''..
O'na bu resmi yaparken, icim yine her zamanki gibi
kipir kipirdi..
Her böyle bir âni yasadigimda, soruyorum kendime..
''Nasil olurda bir insan, hayatimin tam ortasinda bu
kadar büyük bir yere sahip olabilir?''..
Ne kadar yanitsiz kalsa da sorumun cevabi,
biliyorum..
Yanitsiz degil..
Aradigim, uzakta ama varligini hissettigim yanit
O'nda..
Ve biliyorum, bir gün ben O'nun icine dokundugumda
cevabimi alacagim..
O'nun yüreginden alip, kendi yüregime saklayacagim
O´nu..
Bir sir gibi, sadece ikimizin bildigi..
Sonra o gelip alacak icimden, saklayacak..
Ben tekrar bulup, tekrar alacagim..
Bir kisir döngü gibi, birbirinden alacagi olan
borclular gibi kosacagiz ardi sira..
Hic yorulmadan..
Hic bikmadan..
O'nu halen bugün gibi sevecegim ve isteyecegim..
Bu söz, her asigin birbirine verdigi söz degil,
ayrilinca unutulan..
Ben ki - aylar yillar gecse de - bu sözümü
unutturmadim kalbime..
Bir daha asla, unutturmak bir yana, denemeyecegim
bile..
Belki aci verecek bu söz, belki üzecek..
Ama biliyorum ki, en az hepsinin toplami kadar da
mutluluk verecek bana..
Uzaklarda ararken icimde, yakinimda ararken
tenimde bulacagim O'nu..
Hayatimda verdigim ''en'' dogru karar..
Tüm sacmaliklar arasinda ''en'' mantikli sey..
Tüm yalanlar arasinda ''en'' dogrusu..
Ve hayatimin bircok ''en''lerin zirvesi..
Sinirlari zorlayacagiz yine, sinirsiz ve ''eksiksiz''
olacagiz :))
Anliyorum, kelimeler yetmiyor gercekten seni
anlatmaya..
Hayatima renk veren, mutlulugumu ve
mutsuzlugumu ayni anda paylasan..
Varligin icin binlerce kez tesekkürler..
Seni seviyorum Yar´im !
...